جامعه باید مسیر پویایی را طى کند و مدام خود را توانمندتر کند. یکى از همین مسیرهاى توانمندسازى استفاده از بسترهاى تکنولوژى است اگر اینگونه بیندیشیم چندین جزئیات موفق بیش خواهد آمد و از لا به لاى نقاط کور دریچه هاى روشن گشوده خواهد شد. ما اگرچه فرصتهاى بزرگى را از دست داده ایم اما همه فرصتها که از دست نرفته است.
به گزارش رسانه مسئولیت اجتماعی ، توسعه در ایران با مانع بزرگى روبه روست. شاید تا اطلاع ثانوى نتوان گام هاى بزرگى براى توسعه برداشت اما نباید از تاریخ از جامعه و از ایران نا امید شد.
این را مقصود فراستخواه، جامعه شناس می گوید. او مدتهاست که در نوشته هاى خود به خصوص در کتاب «ما ایرانیان» و «مسئله ایران» از ذره اى شدن جامعه می گوید و نسبت به پایان اجتماع در ایران هشدار می دهد.
فراستخواه معتقداست: باید به «منطق بینهایت کوچک بودن» توجه کنیم، منطق کارهاى خیلى کوچک ولى عمیق، درازمدت ، اثرگذار و ماندگار.
به گفته او توسعه در ایران با موانع بزرگ ساختارى مواجه است و اتفاقا براى رفع این موانع بزرگ باید به جزئیات کوچک توجه شود.
فراستخواه صبور است و امیدوار و براى همین از آهسته و پیوسته رفتن می گوید و بر خلاقیت جامعه تاکید دارد.
در ادامه متن کامل مصاحبه مقصود فراستخواه را با نشریه آینده نگر می خوانید: