به گزارش رسانه مسئولیت اجتماعی، برای سال های متمادی شرکت ها فقط به دنبال کسب درآمد بودند که این هدفی نهایی برای آنها به شمار می رفت. اما اکنون شرکت ها نیز به فکر رفاه جامعه هستند. مسئولیت اجتماعی شرکتی، نوعی نگرانی کسب و کار برای جامعه است؛ بدین معنی که مدیران بازاریابی هم به فکر منافع بلند مدت شرکت و هم همچنین سلامت جامعه هستند.
اخلاق کسب و کار: مسئولیت اجتماعی شرکتی
امروزه یک گرایش فلسفی جدید در مسئولیت اجتماعی موسوم به ” پایداری ” بر سر زبان ها افتاده است. این گرایش بدین معناست که اگر شرکتی به عنوان بخشی از هدف اصلی خود از طریق کسب و کار به جامعه کمک کند به موفقیت خواهد رسید. شرکت ها می توانند با تولید یک محصول یا ارائه یک خدمت ویژه به حل مشکلات جامعه و رفع یک نیاز کمک کنند. به عنوان مثال، تامین مواد کرم های آرایشی از کشورهای در حال توسعه که به رشد این کشورها کمک می کند. نمونه دیگر شرکت تولیدکننده بستنی “بن و جری ” که در حمایت از موسسات خیریه ۷.۵ درصد کامل از سود پیش از پرداخت مالیات خود را به این موسسات مختلف اهدا می کند.
پایداری
آینده نگری پایداری، حول محور ایجاد محصولات جدید می چرخد که در دراز مدت و به مرور زمان به بهبود جامعه منجر می شود. برای نمونه، طراحی کوله پشتی مجهز به پنل های خورشیدی که برای شارژ دستگاه های الکترونیکی قابل استفاده هستند یا جعبه های مقوایی قابل بازیافت که به حفظ محیط زیست کمک می کنند.
یکی دیگر از راه های قبول پذیرش مسئولیت اجتماعی توسط شرکت ها از طریق رویکرد متفاوتی به نام ” نظریه سهامداران ” است. تمرکز اصلی این رویکرد این است که مسئولیت اجتماعی به طور واقعی باید به تمام ذینفعان شرکت اعم از کارمندان، مشتریان، صاحبان، تامین کنندگان، مدیریت یا جامعه توجه کند.
در یک شرکت، کارمندان خواهان یک شغل امن با دستمزد عالی هستند، مدیر به دنبال کارمندانی فعال و کسب سود عالی است. در حالی که مشتریان انتظار دریافت خدمات عالی و محصولات با کیفیت بالا را دارند. در این بین، جامعه نیز می خواهد از یک طرف شرکت ها، مالیات خود را پرداخت و به شهروندان دستمزدهای خوب پیشنهاد کنند و از طرف دیگر با آلوده نکردن هوا در حفظ محیط زیست کمک کنند.
تولیدکنندگان به دنبال این هستند که کسب و کار آنها درآمدزا باقی مانده و صاحبان کسب و کار خواهان آن هستند که سود سرشار نصیب آنها شود. رایج ترین دلیل علیه مسئولیت اجتماعی این است که منتقدان می گویند هدف اصلی و نهایی یک شرکت، تنها کسب سود برای سهامداران آن است. این در حالی است که سازمان های غیرانتفاعی باید تنها موسساتی باشند که نگران جامعه باشند نه کسب و کار انتفاعی. منتقدان بر این باورند که شرکت ها برای آنکه در یک مسئولیت اجتماعی مشارکت فعال داشته باشند باید پول بیشتری خرج کنند که این در نهایت برای سهامداران آنها سود بیشتری را به همراه خواهد داشت.
انتهای پیام/