رسانه مسئولیت اجتماعی – مسئولیت اجتماعی یک چارچوب و محدوده اخلاقی است که در آن وظایف مختلفی که تمامی آن ها دارای منافع برای جامعه هستند، بر عهده فرد، سازمان و یا نهادی خاص گذاشته می شود. این مفهوم به صورت دقیق تر به معنای انجام وظایف فردی به وسیله تک تک افراد جامعه است که انجام این وظایف باعث می شود تا تعادل مناسبی بین اکوسیستم و اقتصاد جامعه برقرار شود. استفاده از لفظ وظیفه نشان می دهد که هر فرد در حالت عادی باید به این وظایف واقف بوده و نقش خود را در حفظ این تعادل به صورت مشخص پذیرفته و ایفا کند.
البته در اکثر جوامع این مفهوم یک حوزه قانونی الزام آور نبوده و بیشتر در حوزه اخلاق مطرح می شود. در جوامع بیشتر توسعه یافته که در چارچوب اخلاق، وظایف فردی دارای اهمیت بیشتری است، مسئولیت اجتماعی مفهومی اجباری و البته پذیرفته شده توسط اکثر افراد جامعه دارد. اما در سایر جوامع که از نظر سطح فرهنگی دارای فقر هستند، چنین مسئولیت هایی معنای خاصی نداشته و کمتر کسی خود را ملزم به انجام و رعایت آن ها می داند.
یکی از مواردی که می تواند نشان دهنده رعایت مسئولیت اجتماعی شهروندی باشد پایبندی به اصول و قوانینی است که در صورت عدم رعایت آن به جامعه و افراد آن آسیب وارد می شود. یعنی برخی موضوعات جدای از الزام قانونی آنها ، در صورت انجام می تواند بار مادی و معنوی زیادی را از دوش جامعه برداشته و به نوعی نشاندهنده مسئولیت اجتماعی شهروندی باشد. یکی از همین موارد استفاده از کلاه ایمنی در هنگام رانندگی موتور سیکلت است.ﮐﺴﯽ ﮐﻪ از ﮐﻼه اﯾﻤﻨﯽ در راﻧﻨـﺪﮔﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ، در درجه اول ﺑﻪ ﺧﻮدش ﺿﺮر وارد ﮐﺮده اﺳﺖ اما آسیبهای ناشی از این رفتار غلط پس از فرد دامن خانواده و جامعه را نیز خواهد گرفت. با ذکر نکات بالا می توان پس این سوال را داد که چرا دوﻟﺖ در اﯾﻦ ﺑـﺎره دﺧﺎﻟﺖ و ﻣﺮدم را وادار ﺑﻪ اﺳﺘﻔﺎده از وﺳﺎﯾﻞ ﻣﺰﺑﻮر ﻣﯽﮐﻨﺪ؟ چه ﻋـﻮاﻣﻠﯽ ﻣﻮﺟـﺐ ﺗﻮﺟﯿﻪ ﺑﺮﺧﻮرد دوﻟﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﺨﻠﻔﺎت ﻣﺰﺑﻮر اﺳﺖ؟
ﻫﻤﺎنﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﯽداﻧﯿﻢ ﯾﮑﯽ از وﻇـﺎﯾﻒ ﺣﮑﻮﻣـﺖ برقراری نظم اﺟﺘﻤـﺎﻋﯽ اﺳـﺖ. دوﻟـﺖ وﻇﯿﻔﻪ دارد ﺑﺮای اﯾﺠﺎد و ﺣﻔﻆ اﻣﻨﯿﺖ و ﭘﯿﺸﮕﯿﺮی از ﺑﯽﻧﻈﻤﯽ ﺗﻼشهای ﻻزم را اﻧﺠﺎم دﻫﺪ.
ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی از اﯾﺮاد آﺳﯿﺐ و ﺣﻤﺎﯾﺖ از ﺟﺎن، اﻣﻮال و ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ دوﻟﺖ اﺟﺎزه ﻣﯽدﻫـﺪ ﻣﺮدم را ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﺑﻌﻀﯽ از ﮐﺎرﻫﺎ و ﺧﻮدداری از ﺑﻌﻀﯽ اﻣﻮر دﯾﮕـﺮ، ﺑﺎ ﺗﻮﺳﻞ ﺑﻪ اﺟﺒﺎر رﻫﻨﻤﻮن ﮐﻨﺪ.
آمارهای سازمان پزشکی قانونی کشور نشان میدهد که سال ۹۸ نسبت آماری تلفات موتورسواران ۴ نفر از ۱۰۰ هزار نفر بوده است. گروه سنی ۱۸ تا ۴۹ سال بیشترین آمار تلفات تصادف موتورسیکلتها را دربر میگیرد و پس از آن، این آمار به تفکیک سنی سایر گروهها عبارت است از: کمتر از ۱۰ سال ۲ درصد، ۱۱ تا ۱۷ سال ۱۱.۲ درصد، ۵۰ تا ۵۹ سال ۹.۹ درصد، ۶۰ سال و بالاتر ۱۵.۶ درصد. رده سنی ۰.۲ درصد از تلفات سال گذشته نیز نامعلوم گزارش شده است.
در سال ۱۳۹۸ ، ۳۳۰۴ موتورسوار در حوادث رانندگی جان خود را از دست دادند. از این تعداد ۳۱۵۲ نفر مرد و ۱۵۲ نفر زن بودند.
براساس آمارهای موجود، بیشترین آمار تلفات موتورسواران در سال گذشته به ترتیب مربوط به استان تهران با ۳۲۱، خراسان رضوی با ۲۷۴ و اصفهان با ۲۶۹ نفر و کمترین آن مربوط به ایلام با ۱۵ و کهگیلویه و بویراحمد و اردبیل هر کدام با ۲۰ فوتی بوده است.
حال با وجود چنین آمار بالایی از تصادفات راکبان موتور سیکلت و هزینه های هنگفتی که بر خانواده و جامعه تحمیل میگردد، آیا فقط باید از دولت انتظار داشت که با اجرای قوانین سختگیرانه و اخذ جریمه از راکبان فاقد کلاه ایمنی ، از میزان این تصادفات کاسته شود ؟
آیا وقت آن نرسیده که هر کدام از ما شهروندان با رعایت نکات ایمنی در رانندگی با هر وسیله نقلیه ای از جمله موتور سیکلت ، علاوه بر انجام وظیفه و التزام به قوانین رانندگی ، مسئولیت اجتماعی خود را نیز ایفا کنیم ؟