رسانه مسئولیت اجتماعی: در ایران ، دولت ها معمولا از مسئولیت اجتماعی مردم صحبت به میان می آورند اما اگر همین مردم بخواهند در قالب اعتراض به مسئولیت اجتماعی خود عمل کنند، سیستم ها به شدت به آن واکنش نشان می دهند.
به گزارش رسانه مسئولیت اجتماعی؛ روزنامه آمرمان امروز، در مصاحبه با یکی از جامعه شناسان به دنبال چرایی بی توجهی به موضوع «مسئولیت اجتماعی» پرداخته است، که مشروح آن را در ادامه می خوانید:
«مسئولیت اجتماعی» به عنوان مولفه ای مهم در جوامع، امروز دیگر جایگاه خاصی ندارد. مواجهه دولت ها با این امر نیز رنگ و بویی متفاوت به خود گرفته است. باید توجه داشت که منظور از مسئولیت اجتماعی این است که دولتها تأثیر عمده ای بر سیستم اجتماعی دارند و لذا چگونگی فعالیت های آن ها باید به گونه ای باشد که در اثر آن زیانی به جامعه وارد نشود و در صورت رسیدن زیان، سازمان های مربوط ملزم به جبران آن باشند.
بیژن عبدالکریمی، استاد دانشگاه ، در این رابطه می گوید: زمانی که صحبت از مسئولیت اجتماعی می شود به نظر می رسد که بیشتر یک امر اخلاقی مدنظر است در حالی که در جهان کنونی، مسئولیت اجتماعی بنیان های خود را تا حدودی از دست داده و فردگرایی بر آن غلبه پیدا کرده است. امروزه فرد به عنوان یک واقعیت بنیادی به رسمیت شناخته می شود.
این استاد دانشگاه می افزاید: باید توجه داشت که زمانی که از مسئولیت اجتماعی صحبت می شود، بیشتر یک پوزیشن اجتماعی مدنظر است. مسئولیت اجتماعی یک ارزش اخلاقی است که مبتنی بر متافیزیک مقوله اخلاق است. زمانی که در جهان مدرن بنیان های اخلاق متزلزل می شود، طبیعتا جنبه های مختلف مسئولیت اجتماعی نیز ضعیف شده و نمود کم تری پیدا می کند. در چنین بستری است که غالبا مسئولیت های اجتماعی با منفعت های فردی و گروهی پیوند می خورد.
منظور از مسئولیت اجتماعی این است که دولتها تأثیر عمده ای بر سیستم اجتماعی دارند و لذا چگونگی فعالیت های آن ها باید به گونه ای باشد که در اثر آن زیانی به جامعه وارد نشود و در صورت رسیدن زیان، سازمان های مربوط ملزم به جبران آن باشند
این کارشناسی ارشد فلسفه ادامه داد: از سوی دیگر باید توجه داشت که انجام مسئولیت های اجتماعی از سوی دولت ها یک امر اخلاقی نیست زیرا دولت ها، سیستم هایی هستند که کارکرد خاص خود را دارند. مسئولیت های اجتماعی دولتمردان نیز در چارچوب همین سیستم تعریف می شوند. زمانی که فرد خارج از سیستم عمل می کند، حتی اگر عمل او به نفع مردم و در تضاد با سیاست های دولت باشد، سیستم آن را پس می زند.
عبدالکریمی گفت: سیستم ها اساسا افرادی را می خواهند که با خود سازگار باشند. این گونه نیست که ناکارآمدی حکومت ها ناشی از عدم احساس مسئولیت دولتمردان باشد بلکه عمدتا ناکارآمدی، بیشتر به علت ضعف سیستم است. ناکارآمدی اخلاقی دولتمردان در این عرصه نقش کم تری دارد.
وی افزود: باید توجه داشت که مسئولیت اجتماعی یک ارزش کهن است که در جوامع ما قبل مدرن شکل گرفته و جنبه های زندگی مسالمت آمیز و جمعی را تقویت می کند. به میزانی که این ارزش های سنتی در یک جامعه سست می شود، نهادها جایگزین آن می شوند. برای نمونه در گذشته شاهد بودیم زمانی که زلزله رخ می داد، مردم به یاری یکدیگر می شتافتند اما امروز این نهادها هستند که جایگزین شده و به کمک افراد جامعه می روند و نقش همیاری را ایفا می کنند.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: امروز اگر شاهد هستیم که مسئولیت اجتماعی در قسمت هایی از اروپا هنوز هم زنده است به این علت است که ارزش های کهن هنوز در جریان بوده و نفس های آخر خود را می کشد. در ایران نیز چنین است. دولت ها معمولا از مسئولیت اجتماعی مردم صحبت به میان می آورند اما اگر همین مردم بخواهند در قالب اعتراض به مسئولیت اجتماعی خود عمل کنند، سیستم ها به شدت به آن واکنش نشان می دهند. این نشان می دهد که با مفاهیم ، مقابله ایدئولوژیک و ابزاری می شود. دقیقا مسئولیت اجتماعی در جامعه ما به همین علت تا حدود زیادی روح و مفهوم خود را از دست داده و دیگر جایگاهی ندارد.