به گزارش پایگاه خبری گزارش مسئولیت اجتماعی،سازمان‌های اقتصادی و تجاری به طور فزاینده‌ای بر خرید و عرضه محصولات و خدمات به گونه‌ای تمرکز می‌کنند که اثرات نامطلوب بر محیط زیست، جامعه و اقتصاد را کاهش دهند. این تمرکز ممکن است به جنبه‌ای فراتر از قانون‌گرایی معطوف باشد که در این صورت حکایت از مسئولیت‌پذیری سازمانی در قبال زیست‌کره و ساکنانش دارد. بخش مهمی از تاثیرات این بنگاه‌ها خواه ناخواه از خلال زنجیره تامین آنها صورت می‌گیرد. در سال ۲۰۰۲، در اجلاس توسعه پایدار جهانی به نقش مهم شرکت‌ها در تغییر الگوی مصرف و تولید اشاره و بر این موضوع تاکید شد که لازم است رفتار شرکت‌ها در کل زنجیره تولید(مواد خام تا محصول نهایی) تغییر کند. زیرا اجزای زنجیره تامین (شامل تولید کنندگان مواد اولیه، پردازش کنندگان، معامله‌گران و مصرف‌کنندگان) اغلب در معرض اعمال تاثیر منفی بر محیط و جامعه‌اند.
از این حیث، مدیریت زنجیره تامین و جهتگیری آن به سمت «پایداری» اهمیت بالایی دارد. چرا که از طریق عملکرد اقتصادی بنگاه در زنجیره تامین و اثرات مستقیم یا غیرمستقیم آن، طیف متنوعی از ذینفعان با بنگاه ارتباط پیدا می‌کنند. بنابراین، این تاثیرگذاری محور مسئولیت پذیری و موضوع تلاقی و ارتباط مسئولیت اجتماعی سازمان و «تدارکات پایدار» سازمان است. تدارکات پایدار با بهره‌گیری از اصول مسئولیت اجتماعی بنگاه، فرآیندها و تصمیمات تدارکات سازمانی را به سمت استفاده بهینه از منابع، رعایت اخلاق کسب و کار در زنجیره تامین و خلق ارزش در آن سوق می‌دهد.
تدارکات پایدار می‌تواند به سازمان‌ها کمک کند تا از اعتبار برند خود محافظت کنند. آنها را قادر می‌سازد تا تامین کنندگان را بهتر شناسایی کنند و به مناطق ضعیف در زنجیره تامین خود که پتانسیل تاثیر سوء و مشکل‌آفرینی را دارند، رسیدگی کنند.
ایزو ۲۰۴۰۰، یک استاندارد بین المللی است که در سال ۲۰۱۷ انتشار یافته و در زمینه تدارکات پایدار دستورالعمل ارائه می‌دهد. برای سازمان‌هایی که قصد دارند از خلال تصمیمات و فعالیت‌های ذاتی خود پایداری اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی را بهبود بخشند، یک راهنما و مرجع تخصصی محسوب می‌شود. بکارگیری این ایزو به سازمان‌ها و شرکت‌ها کمک می‌کند تا:
کمک به سازمان‌ها برای ایجاد یک سیستم تدارکات پایدار که ارکان توسعه پایدار (جنبه های اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی) و همچنین برنامه های توسعه پایدار سازمان ملل را در نظر می گیرد.
- پایداری خود در چارچوب سیاست‌ها و استراتژیهای تدارکات و زنجیره تامین را بهبود بخشند،
- آثار اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی ناشی از فعالیت‌های تدارکاتی خود را مدیریت کرده و بهبود دهند،
- در استفاده از منابع و کاهش هزینه‌ها بهینه‌تر عمل کنند،
- یک رویکرد سیستمی جهت مشارکت همه ذینفعان در سراسر زنجیره تامین برای کمک به پایداری را تقویت نمایند،
- مدیریت ریسک را بهبود داده و فرصت خلق کنند،
- انطباق خود با مقررات ملی و بین‌المللی را بهبود دهند،
- در زمینه پایداری، اعتبار بین المللی کسب کنند.
کتاب حاضر با هدف ارائه و معرفی راهنما و منبعی برای جاری کردن تدارکات پایدار در بنگاه‌ها و شرکت‌ها گردآوری و تدوین شده و سه بخش عمده را دربرمی‌گیرد. بخش اول، به مبانی و مفاهیمی همچون پایداری، تدارکات پایدار و اهمیت آن و همچنین مصادیقی تجربه شده در این زمینه می‌پردازد. بخش دوم، دربرگیرنده استاندارد نوظهور و راهنمای تدارکات پایدار موسوم به «ایزو ۲۰۴۰۰» می‌باشد. و بالاخره بخش سوم، به ارزیابی ریسک تدارکات پایدار و چالش‌های آن و نیز ارائه یک نمونه الگویی در این زمینه اختصاص دارد.
گرداوری و تدوین:
محمدهادی صفایی،هوشنگ فضلی
با مقدمه ای از سید محمد مهدی هاشمی مدیر عامل شرکت پالایش گاز فجر جم
