دکتر شکراله خواجوی ؛ مصطفی اعتمادی‌جوریابی
مقدمه: با پیشرفت جوامع و توجه به حقوق بشر، افزون بر مسئولیت متداول شرکتها یعنی سود دهی، مسئولیت شرکتها در قبال جامعه و محیط نیز مورد توجه قرار گرفته است. سهامداران دیگر تنها ذی‌نفعان شرکت نیستند بلکه شهروندان، مشتریان، کارکنان و دولت و حتی نسل‌های آینده نیز ذی‌نفعان شرکت محسوب می‌شوند. هم‌اکنون شرکت‌های زیادی در سراسر جهان، به این مسئولیت خود واقف بوده و در جهت ایفای آن تلاش می‌کنند. گزارشگری مسئولیت‌های اجتماعی، ابزاری برای ارزیابی مسئولیت اجتماعی شرکتها است و با استفاده از آن شرکتها می‌توانند اقدامات خود را در جهت ارتقای کیفیت زندگی آحاد جامعه به اطلاع کلیه افراد جامعه و نهادهای ذی‌نفع برسانند.
مروری بر مبانی نظری و پیشینه پژوهش: در این مطالعه سعی شده است با استفاده از نظریه‌های موجود در زمینه مسئولیت اجتماعی شرکتها علل، انگیزه‌ها و منافع گرایش به سوی اجرا و گزارشگری آن بیان شود. هم‌چنین، برخی از معایب گزارشگری سنتی در زمینه حسابداری مالی مطرح، پیشرفت‌های حاصل‌شده در زمینه گزارشگری اجتماعی و محیطی ارائه و سرانجام شیوه‌های توسعه چارچوب مناسب برای گزارشگری مسئولیت‌های اجتماعی بیان شود.
نتیجه‌گیری: بر اساس پژوهش‌های انجام شده در این حوزه و بررسی برخی الگوها به نظر می‌رسد باید الزامات و محرک‌های لازم برای گزارشگری مسئولیت‌های اجتماعی در جهت عملی‌کردن این نوع گزارش تدوین و ارائه شود.
