رسانه مسئولیت اجتماعی: وحید عزیز نژاد- کارشناس مسئولیت اجتماعی و پایداری:باور ما بر آن است که مسئولیت اجتماعی شرکتی (CSR) زمانی می‌تواند به اهداف خود دست یابد که بر پایه درک دقیق از ذی‌نفعان و نیازهای واقعی آن‌ها بنا شده باشد. طراحی و اجرای اثربخش برنامه‌های مسئولیت اجتماعی مستلزم آن است که شرکت‌ها به جای رویکردهای کلیشه‌ای و نمادین، بر شناخت عمیق و تعامل هدفمند با جوامع میزبان تمرکز کنند. در این میان، شناسایی صحیح بازیگران محلی و بهره‌گیری از ظرفیت‌ها و مشارکت فعال آن‌ها، کلید موفقیت پایدار طرح‌ها و پروژه‌های CSR خواهد بود.
مسئولیت اجتماعی، اگر به‌درستی تعریف و پیاده‌سازی شود، می‌تواند به بستری مؤثر برای توسعه پایدار و ارتقاء سرمایه اجتماعی بدل گردد. این مهم تنها در صورتی محقق خواهد شد که ارتباطی مستمر، شفاف و دوجانبه میان شرکت و جامعه برقرار شود؛ ارتباطی که مبتنی بر اعتماد متقابل، پاسخ‌گویی، شفافیت عملکردی و لحاظ نمودن اولویت‌های توسعه‌ای جامعه محلی باشد. شکل‌گیری چنین رابطه‌ای مستلزم آن است که مسئولیت اجتماعی از قالب پروژه‌های تبلیغاتی کوتاه‌مدت خارج شده و به عنوان بخشی از استراتژی کلان سازمان در نظر گرفته شود.
تجربه‌های موفق در این زمینه نشان داده‌اند که نگاه توانمندساز به جامعه محلی – و نه نگاه صرفاً حمایتی یا موقتی – می‌تواند مسیر توسعه را برای ساکنان منطقه هموارتر سازد. بدین معنا که نقش شرکت‌ها نباید صرفاً به تأمین منابع مالی یا انجام پروژه‌های مقطعی محدود گردد، بلکه آن‌ها باید زمینه‌ساز رشد ظرفیت‌های درونی جوامع باشند. وقتی جامعه بتواند با تکیه بر منابع انسانی، طبیعی و نهادی خود، مسیر توسعه را ادامه دهد، آنگاه می‌توان گفت CSR به هدف خود نائل شده است: تبدیل تعهد اجتماعی به سرمایه‌ای بلندمدت، قابل اتکا و مشارکت‌محور.
ما در عمل دریافته‌ایم که برای تحقق چنین رویکردی، وجود چارچوب‌های ساختاریافته، راهبری یکپارچه، ارزیابی مداوم اثربخشی پروژه‌ها و بازنگری در شیوه‌های تعامل با ذی‌نفعان، الزامی است. بر همین اساس، رویکرد ما در طراحی برنامه‌های CSR، مشارکت‌محور، بومی‌سازی‌شده و متناسب با اقتضائات فرهنگی، اقتصادی و زیست‌محیطی هر منطقه است. در نهایت، مسئولیت اجتماعی شرکتی را نه به عنوان ابزار روابط عمومی، بلکه به عنوان سرمایه‌گذاری بلندمدت در توسعه متوازن و عدالت‌محور تلقی می‌کنیم.
